Posts Tagged ‘vakantie’

“Weer verdwaald in dat ku*bos.”

Monday, August 8th, 2011

Slim als ik ben had ik eraan gedacht mijn hardloopschoenen mee te nemen naar ons vakantieverblijf op de Veluwe. Met de kinderen aan de middagdut zag ik mijn kans schoon. Eerst maar eens tot aan de stoplichten gerend. Net warm. Dan even doorrennen en linksaf het bos in en door het bos weer terug naar het park. Vorig jaar hadden we daar nog gewandeld en waren soort van verdwaald. Een vriendelijke bejaarde dame had ons de goede kant op geloodst. Wat kon mij dus gebeuren, dit bos kende ik. Na een kwartiertje rennen, bukkend voor boomtakken en plonsend door bosplassen, niet meer… Nog geen reden om in paniek te raken, want het werd nog lang niet donker en ik heb een goed richtinggevoel. Daar dus maar op verdergenavigeerd. Zal je net zien dat je dan je horloge met kompas, gps, waterdicht tot op 1 km etc niet bij je hebt! Telefoon natuurlijk ook niet, want ik ging alleen even tot het stoplicht. Een aantal wildezwijnepaden verder stond ik echter plots voor een soort kloof. Blijkbaar liep hier een riviertje. Voorheen nooit gezien in dit bos. Daar was ik echter zo overheen. Gevoelsmatig vond ik nog wel dat ik de goede kant op ging en gelukkig werd dat bevestigd door het gezoef van auto’s en naderhand zelfs een toeter (dank daarvoor). Als echte John ‘Lofty’ Wiseman dus richting deze geluiden van beschaving gerend. Knie inmiddels alweer stekend met de aloude bekende pijjn, maar daar was het klaphekje van het vakantiepark weer! Applaus van klapvee bleef geheel onterecht achterwege bij mijn betreden van ons vakantiehuisje. Na de opmerking in de titel volgde slechts geschaterlach van mijn vrouw en voortgezet gesnurk van onze oudste.

Mallorca 2011

Monday, June 6th, 2011

We zijn net terug uit Mallorca, het blijkt dat all inclusive met twee peuters prima te doen is. Je hoeft lekker weinig te doen. Je loopt bijvoorbeeld gewoon weg van de rotzooi als je klaar bent met eten. Arie had aan het begin al de ober met een snoeihard “Ola! Com’esta!” begroet, dus die hadden we mee.

Bij elke maaltijd vlogen pa en ma als pa en ma mus van het buffet naar hun twee tjilpende jongen heen en weer (taart!). Resultaat is toch dat ik er 3 kilo bij heb en weer op gewicht ben. Dit mede dankzij het vele slapen, omdat we ook de middagdutten van Ted meededen. Die waren meestal ‘s middags na het ochtendzwemmen, of eigenlijk pootjebaden, want het water was niet verwarmd en zo warm is Mallorca nou ook weer niet eind Mei! Ted kan dit bevestigen, want hij kreeg van Arie twee emmertjes water in zijn zwemvest gegoten. Arie kan dit ook bevestigen, want die kreeg daarna van pa een emmertje in zijn zwemvest gegoten.

Arie en Ted sliepen op Mallorca in de master bedroom, omdat ze anders in de woonkamer moesten slapen en daar zaten wij ‘s avonds. Uit te blazen van het entertainen van de kids. We hadden besloten dat wij dan maar op de kinderbedden in de woonkamer gingen slapen, omdat we ze anders wakker moesten maken als we naar bed gingen. En dat wil je niet als je ze net een dag bij je hebt gehad 😉 Na twee nachten had ik hierdoor een doodgedrukte zenuw in mijn schouder, dus ik ben ook maar op de jongenskamer gaan liggen. Dit was de aanleiding tot een onvergetelijk doch onprettig ontwaken als gevolg van een toch wel best harde wind. Toen ik de ogen voorzichtig open deed keek ik recht in de bron van dit lawaai dat ondersteund door zijn knieën op 20 cm van mijn hoofd verbleef. Aan het andere einde zat een duimend peuterhoofd dat besloot de rest van zijn lichaam de opdracht te geven zich nog eens lekker om te draaien en door te slapen.

Ted gaat ook steeds beter praten en hij begrijpt bijna alles wat je zegt. Toch gaat het nog wel een mis. Zoals die keer dat ik zijn neus wilde snuiten, de zakdoek bij zijn neus hield en vrolijk “toet” riep. Ted riep vrolijk “toet” terug, maar vergat te snuiten.

Er zijn overigens, gelukkig, geen weddenschappen over afgesloten, maar Ted heeft als eerste gescoord op vakantie! Ze heet Hanna, komt uit Duitsland, haar vader wil niks van Nederlanders weten en ontweek ons, maar Hanna ontsnapte en kwam met Ted spelen. Misschien dat Arie’s gedachten meer bij het eten waren… Dit leidde trouwens soms tot flinke driftbuien als hij na een stuk extra taart echt niet nog een stuk mocht.

Eenmaal terug in Nederland vond iedereen dat ook weer lekker. Meteen even al het speelgoed langs. ‘s Avonds samen met Arie gezellig friet halen in de friettent. We zouden de familie Baris niet zijn als we de volgende dag er niet meteen weer op uit trokken. Het openluchtmuseum in Arnhem deze keer. Voordat we konden gaan moesten Ted en ik nog wel even Isaac uit het poezenresort ophalen. We hebben in het museum een hele gezellige ochtend gehad, totdat Ted zichzelf onderspuugde en Arie het ook wel gehad had. Naar huis en naar bed.

‘s Middags nog twee uur wezen fietsen. Heerlijk door de Betuwe. Helaas niet van tevoren op buienradar gekeken en het resultaat was derhalve 1cm water in elke schoen, maar wel het hoofd weer leeg 🙂

Zomervakantie 2010

Saturday, August 21st, 2010
  • De vrouw bij de bushalte die een ware tsunami over zich heen kreeg toen er een auto door de plas voor haar reed. Nee, dat waren wij niet.
  • Het eerste eekhoorntje dat we na lang speuren tegenkwamen en dat direct verongelukte onder onze auto.
  • 007 die vanaf de rand van het zwembad in het water springt: “Canadaaa!”
  • Ted die al de hele vakantie tijdens het eten “dah” riep en naar de dennenboom achter me wees. Ik zei dan telkens “boom”. Op de laatste dag kwamen we erachter dat er telkens eekhoorntjes naar boven klommen.
  • Ted die als je even niet oplette wegliep richting de geitjes.
  • De eikel die tijdens de tussenstop in onze fietstocht uit een eik viel en via het voorhoofd van 007 tegen de kin van 006 stuiterde. 007 had het direct door: “eikel”. Veel meer hadden we daar niet over te zeggen, maar zo is wel duidelijk hoe sommige vruchten aan hun slechte naam komen.